ഒരു അനാഥ ബാല്യത്തിന്റെ
നൊമ്പരം പേറി ഞാന്
അലഞ്ഞു പല വഴികളിലൂടെ-
യെന് അമ്മയെ തേടി.
കൂടണയും പറവകളെ
കറുത്ത ചക്രവാളങ്ങളെ ചൊല്ലൂ
നിങ്ങളെന് അമ്മയെ
കണ്ടുവോ ഈ ഭൂവില് .
രാവ് ഏറെ ആയിട്ടും
തളരും മനവുമായി
എന് അമ്മയെ തേടിയലഞ്ഞു.
ഒടുവില് തളര്ന്നു നിദ്രയില്
കണ്ട കിനാവില് ഞാനെന്
അമ്മയെ കണ്ടു.
എന് അമ്മ തന് കരം പിടിചു
ഞാന് ചൊല്ലി അമ്മേ എന്നെ വിട്ടു നീ
ഇനി എങ്ങും പോകരുതേ
ഇനി എങ്ങും പോകരുതേ....
