ആദിത്യന് വാനിലുദിച്ചു
ആദ്യക്കിരണങ്ങള് പുലരൊളി പരത്തി
അഷ്ടപദി കേട്ടു ഞാന് ആലിന് തറയില്
അലിഞ്ഞിരുന്ന നേരം
ആദ്യമായി ഞാന് കണ്ടു ആ സുന്ദരിയെ
നെറ്റിയില് ചന്ദനക്കുറിയുമായി
വെള്ളിക്കൊലുസിന് കിലുക്കവുമായവള് വന്നു
കാറ്റില് ഇളകുന്ന ആലിലകള് തന് നാദവും
കല് വിളക്കിലെരിയുന്ന നെയ്യ്ത്തിരി
ഗന്ധവും അവളെ വരവേറ്റു
മുകമായിരിക്കുന്ന എന്നെ നോക്കിയവള്
പ്രദിക്ഷിണം വെച്ചു ആല്ത്തറയെ
ഒരു മാത്ര ഞാനലിഞ്ഞു ആ അഴകില്
ഒരു മാത്ര ഞാന് ആ മിഴികളെ ക്ഷണിച്ചു
ഒരു വാക്കുമുരിയാതെ നമ്ര മുഖിയായിവള്
മന്ദം നടന്നകന്നു